Design

In maart 2013 bezocht ik samen met mijn moeder en zus de tentoonstelling over Jean Paul Gaultier. Hier stond ook zijn teddybeer, waar hij als 6 jarig jongetje de eerste punt-bh voor maakte, waar Madonna later zo beroemd mee werd. Als dat geen design is?

Vandalisme, altijd jammer

Al weken houd ik 'm in de gaten. Langzaamaan wordt hij groter en groter. Toen ik deze foto maakte was hij net zo groot als ik! (zo'n 1.65 meter dus) Geen idee wat het voor een plant is, maar daar zou ik wel achter komen. Zo'n grote plant belooft ook grote bloemen en via de bloei is zoeken en herkennen wat makkelijker.

Hij staat in een park, centraal in mijn wijk, op de route waar ik dagelijks met de hond loop. In het voorjaar groeien er allerlei bollen, daarna is het er blauw van de vergeet-me-nietjes en nu dus deze plant.

Groot was mijn teleurstelling vanmorgen, toen ik zag dat iemand de plant vernield had. Mogelijk dat ze dachten dat het een berenklauw is, maar het enige wat deze plant gemeen heeft met een berenklauw is de grootte. Het blad is volledig anders (lijkt een beetje op rabarber) en de bloemknoppen ook. De stengel is niet goed te zien, maar bij de berenklauw juist wel.

Zo zag ik de plant er vanmorgen bijliggen. De foto's zijn niet zo goed, even snel gemaakt met mijn telefoon. Op de linkerfoto is te zien dat de bloemknoppen (weer) omhoog groeien.

Navraag bij een collega leerde mij dat het een Grote Klis (of Grote Klit) is. Een geneeskrachtige plant, zo leert het internet mij. De eerste 3 pagina's hits op google leveren alleen maar pillen, capsules en behandelingen op. Hopelijk gaat hij nog bloeien, maar de bloemen zijn van een stekelig soort, dat makkelijk aan je kleren blijft hangen. Die heb je dus liever op 2 meter hoogte, zoals het hoort.

Hieronder nog wat beelden, die ik afgelopen maanden maakte van het pad, waar nu deze klis ligt.

Verrassing!

Weken, zo niet maanden, terug at ik op het werk mandarijnen met een heleboel pitten. Verschrikkelijk, wat eet dat lastig, maar dat is een ander verhaal.

Met de bedoeling ze thuis uit te zaaien en er mogelijk ooit echt bonsai van te maken (dit is in het verleden al meerdere keren mislukt, maar ach, de pitten zijn gratis en aanwezig, dus waarom niet) bewaarde ik ze. Om te zien of ze überhaupt zouden kiemen, legde ik ze eerst in een laagje water. Wat zinkt, dat kiemt, zo heb ik ooit geleerd. En ze zonken allemaal.

Omdat ze aan het eind van de dag al lekker nat waren en een beetje gezwollen leken, pakte ik ze in een natte tissue en stopte ze in een plastic zakje in mijn tas met de bedoeling ze thuis echt eerlijk waar gelijk in een potje te zetten, en vergat ze al snel. Op zoek naar iets kleins in mijn tas, kwam ik het zakje weer tegen. Weken, zo niet maanden, later dus. (kennelijk heb ik een niet erg overzichtelijke tas, maar ook dat is een ander verhaal) En wat zag ik tot mijn verbazing? Ze waren (bijna) allemaal uitgelopen!

Enthousiast legde ik het zakje in de vensterbank van de keuken, met de bedoeling ze direct te gaan poten, en vergat ze weer. Een week dit keer. Geheel tegen mijn gewoonte in heb ik niet eerst op de foto gezet hoe het eruit zag in dat zakje, maar zo zien ze eruit in het potje. Een paar pitten met grillige uitlopers, anderen meer wortel en minder uitloper. Al wel groene blaadjes.

Ik ben benieuwd wat het dit keer gaat worden. Een paar zullen wel blijven leven, toch?

Animal

Ik kwam ze een paar maanden terug tegen in een boekhandel: stempeltjes ter grootte en in de vorm van een kleine pion. Natuurlijk nam ik een giraffe mee. Daarnaast nog een uiltje en smiley. Van de week kocht ik er nog een fiets en treintje bij. Ze zijn leuk op kaartjes voor postcrossing.

Orange

Oranje; een veel voorkomende kleur in ons huis. Om te beginnen natuurlijk alle prullaria voor EK's en WK's. Niet alleen goed opgeborgen in kasten, lades en bij de sjaals/handschoenen de gang, ook op de tv staat er nog wat en er hangt her en der nog één en ander. De vlaggetjes hebben we na 5 jaar weg moeten halen, omdat het plafond werd gewit na aardbevingsschade.

Verder deed ik vandaag oranje beddengoed in de was (en eindelijk het zomerdekbed op het bed!), zat ik te denken aan oranje nagellak, zie ik oranje post-its voor me liggen en in de tuin bloeit een oranje goudsbloem voluit. Daarnaast zijn ook diverse giraffes enigszins oranje. We speelden zelfs een spelletje Kolonisten van Catan, omdat ik daarbij altijd oranje ben, maar ik bedacht me dat ik dat spel dit jaar al eerder gebruikte. (bovendien verloor ik)

Uiteindelijk viel de keuze op Kenny. Ik zag 'm liggen bij m'n dochter op de kamer.

Zo'n grappig jonkje, die amper kan zien door z'n capuchon en onverstaanbaar praat. 

Mini

Ik heb het wel vaker over mijn bonsaihobby gehad. Helaas heb ik geen mooi exemplaar van mezelf om te laten zien. Mijn favoriete bonsai zijn de mini of 'mame' bonsai. De potjes heb ik al in huis, maar meestal sterven de plantjes, voordat ze maar in de buurt van een bonsai komen. Ik blijf proberen hoor, heb door de hele tuin kleine zaailingen staan, die misschien ooit een bonsai kunnen worden. Liefst zo'n kleine.

Depth of field

Geen idee of ik deze foto al een keer op deze blog gebruikte. Het is wel een oudje, in elk geval.

In my garden

Jaren terug stond ik met de bonsaivereniging Noord Nederland op een tuinbeurs. Achter ons stond een vereniging tot behoud van oude fruitrassen uit Groningen. Ter plekke entten zij de gewenste fruitsoort op een degelijke onderstam, voor slechts een paar euro.

Wij, als bomenliefhebbers in het klein, vonden dat natuurlijk hartstikke leuk. Ik besloot een oude appel- en perensoort te kopen en vroeg om een zo'n kort mogelijke onderstam, zodat er een bonsai met fruit van gemaakt kon worden. De heren fruitbehouders vonden dat wel geinig en deden het met liefde.

Thuisgekomen verzorgde ik m'n boompjes goed, maar helaas ging één van de twee dood. Doordat ik de labels was kwijtgeraakt, had ik géén idee welke nog over was. Om er zeker van te zijn dat deze wél zou overleven, plantte ik 'm in de tuin. De eerlijkheid gebied te zeggen dat ik er verder ook niet meer zo goed naar omkeek, tot hij ineens ver boven het onkruid (altijd in ruime mate aanwezig bij mij in de tuin) uitgroeide. De bonsai voorbij, zou je kunnen zeggen.

Raar genoeg kwamen er nooit bloesems en dus nooit vruchten in., juist met een ent moet dat in een jaar of twee al aan de orde zijn. Maar ineens, dit voorjaar, zag ik bloesems. En nu heb ik dus kleine appeltjes, zo lijkt het, en kan ik met trots zeggen dat ik een echte 'Groninger Kroon' in de tuin heb staan. Ik ben benieuwd hoe ze smaken.

Hoewel ik in die periode nog goed bijhield welke boompjes in wanneer potte en snoeide, heb ik er geen idee meer van welke perensoort ik kocht.

Money

Geld.. dat zou leuk zijn...

Het lijkt wel heel sneu zo'n lege portemonnee, maar ik moest er wel allemaal pasjes en bonnetjes uithalen. Geld zit er inderdaad meestal niet in, aangezien ik alles pin.

Wet

Vaderdag vandaag. En de eerste dag van de zomer. Het klinkt als een goede combinatie, vooral om dat mijn ouders de hele zomer op een camping staan. Helaas. Het regende de hele dag, wat een dagje camping niet leuker maakt. Wel gezellig hoor, met z'n allen onder de luifel.

Ja, dat leuke tentje is van mijn zus en zwager. Met deze auto trekken ze al jaren Europa door in de vakanties. Helaas werd deze dus nat opgevouwen.

Waht I'm doing now

Wat ik doe? Ik begin vandaag weer met de foto per dag en geef de zwanen de schuld. Zo geweldig, zo'n familie in de plaatselijke vijver!

Helaas zijn deze foto's met mijn telefoon gemaakt. Nadat ik de foto maakte, heb ik dan ook voorzichtig teruggetrokken, want vaderzwaan begon behoorlijk te blazen.

Dom genoeg achtervolgden ze me vervolgens wel de hele vijver rond. Voorzichtig als ik ben, besloot ik ze te filmen, spannend, misschien een aanvallende zwaan op de film! (en waar bleef ik dan? Dat zou ik dan wel weer zien) Gelukkig blijken zwanen banger voor mij te zijn dan ik voor hen. Uiteindelijk gedraagt deze intimiderende zwaan zich dus net als de ganzen, die ook op dagelijkse basis naar mij blazen, maar snel weglopen, als ik terugblaas.

And so on

Wat ik in de koptekst van deze blog heb gezet, klopt kennelijk nog steeds; zodra ik geen 'foto per dag' meer maak, stokt het bloggen. Jammer of niet, in mijn hoofd ben ik wel aan het schrijven, het komt alleen niet hier te staan. Het lijkt een beetje op boeken lezen voor de literatuurlijst op de havo: zodra ik móest lezen, las ik een stuk minder. Nu moet ik bloggen voor m'n cursus en houd het hier even op. In mijn hoofd zal het altijd wel blijven ratelen, de dialoog met mijzelf.

Gisteren las ik in het lijstje '10 tips om in de flow te komen bij het schrijven' dat elke dag wat schrijven helpt. In feite ben ik dus met mijn "foto +  tekst" aldoor heel goed bezig geweest. Om het bij goede voornemens te houden: maandag begin ik weer.

Om het blog nu wat op gang te houden, een greep uit de mooie kaarten die ik weer mocht ontvangen via postcrossing: 

Een oud calligrafie-schilderij uit China, eten uit Litouwen, de metro map van Washington, een kerk bij nacht uit Wit Rusland, waterval op de grens van Brazilië en Argentinië en een trein uit Taiwan.

Om mijn goede voornemen kracht bij te zetten, hier het weekoverzicht voor volgende week.

Weekendje weg

Een aantal maanden geleden zag ik tot mijn verbazing dat veel mensen naar mij getweet hadden. "Wat moeten die nou allemaal ineens van mij?", vroeg ik mij af. Toen bleek dat ik, geheel tegen mijn eigen verwachting in, een weekendje Landal gewonnen had, door een landaltweet te retweeten. Wow, wat leuk!

We kozen voor een park niet al te ver weg, zodat we op vrijdagavond niet te lang hoefden te reizen en zondags zo lang mogelijk konden blijven. Het werd Landal Landgoed 't Loo. Door drukke agenda's (vooral sportwedstrijden) konden we net op het einde van de periode, die ons gegeven was, nog weg. En we troffen het met heerlijk weer. Omdat we toch in de buurt waren, gingen we ook nog naar Paleis het Loo, waar ook een tentoonstelling over Sissi is. Wat een triest leven had die vrouw. Zo heel anders dan de film.

In het paleis heb ik weinig foto's gemaakt, bij de Sissitentoonstelling was dat helaas niet toegestaan, maar bij de tuin heb ik me helemaal laten gaan. Hier een selectie.

Bij de uitgang werden we nog verrast door deze twee pauwen. Ze wilden hun veren niet showen, maar zo zijn ze eigenlijk ook heel mooi.

Op het park waren dochter en ik helemaal blij met de kleine eendjes, probeerden de kinderen kikkervisjes te vangen (wat natuurlijk niet lukte) en hebben we gebowld.

Mijn man won.. overtuigend. (maar bovenste worp is van mij, foto's gemaakt door mijn zoon, en dat ziet er toch ook goed uit)

Blogstilte

Het lijkt rustig op het blog en ja, dat is het ook, op dit blog tenminste.

Afgelopen weekend  had ik een familiefeest en daar heb ik even genoeg foto's gemaakt voor een week (of meer) 'Many', de foto-opdracht van de maandag, kon ik dan ook nog maken.

Verder was ik druk met deze foto's bewerken, vooral bijsnijden en rode ogen verwijderen, en het huiswerk voor de opleiding 'Columns & Blogs schrijven'. Daar is hier niet zoveel van te merken, maar ik werk er hard aan. Kennelijk is meerdere dingen tegelijk doen, wat een vrouweneigenschap zou zijn, niet echt mijn ding als het gaat om blogs bijhouden. Natuurlijk heb ik naast deze tijdsbesteding nog genoeg andere dingen te doen. Vervelen zit er niet in, maar hier is het even wat rustiger.