Macro

Ik loop een beetje achter met de foto per dag. Kreeg geen goede ideeën bij de prompts (dagelijkse opdrachten) en had door omstandigheden (een tuin vol onkruid, dat gewied diende te worden, bijvoorbeeld) ook niet zoveel tijd.

Deze foto maakte ik vorige week tijdens de barbecue. Geen echte macro, want daar heb ik helaas de lens niet voor. Echt inzoomen op die enorme ogen, dat zou ik graag nog eens doen. Voor nu is deze close-up van een mooi beest, die we dan eigenlijk vies vinden, goed genoeg denk ik.

Torn

Mijn broek is iets te lang, of mijn benen te kort. Dat blijft onduidelijk. Dit is het resultaat. Wonderlijk genoeg alleen aan de rechterkant... ligt dat aan de broekspijpen of aan mijn benen?

Old school

Tegenwoordig staat hij op mijn bureau. Met een beetje geluk krijg ik een goede zender van de radio en luister ge-ruis-loos naar muziek. Meestal heb ik dat geluk niet. De antenne is gebroken, bandjes heb ik niet meer de cd-speler, die er een tijdje op aangesloten was, is alláng buiten gebruik. Stilzwijgend staat hij daar, mijn herinnering aan andere tijden.

Vijfentwintig jaar terug kreeg ik deze 'gettoblaster' via een ruilhandeltje met een collega. Dolblij was ik. Door de optie van twee cassettebandjes ineens veel langer muziek afspelen. Bandjes kopiëren! Wat een luxe, wat een rijkdom!

De techniek stond niet stil en de cd deed zijn intrede. Ik had helaas geen geld voor een mooie cd-speler, die paste bij de derdehands stereotoren, die ik inmiddels ook al bezat. Een cd-walkman werd aangeschaft, met kabeltje, zodat de cd's ook via de luidsprekers kon.

Verder voortschrijdende techniek en levensinvulling, samenwonen, maakten dat mijn gettoblaster van een welverdiende eerste plek naar een plank onderin de kast verhuisde. Een vaste werkplek zette hem weer op een wat hoger niveau. Jammer genoeg doen de bandjes het niet meer, kaalgedraaid, kapot en weg. Afhankelijk van grillige geluidsgolven van de radio staat mijn stuk geschiedenis me bij tijdens de saaiere klusjes op het werk. Enveloppen invouwen, bijvoorbeeld. Ik ben geen type die de hele dag het geluid van de radio om het hoofd kan verdragen.

Maar wat issie mooi he.

Look up

Door omstandigheden kom ik (te) vaak in de twee ziekenhuizen, die mijn stad rijk is. Noodgedwongen, niet altijd leuk.Wat zo'n bezoek een stuk prettiger maakt, is de kunst die overal te zien is. Hiervoor zou je af en toe een ziekenhuis moeten bezoeken!

Zolang ik me kan herinneren staat een de grote hal dit beeld. Klopt, want het is er neergezet bij de opening van het verbouwde AZG, staat op het bordje aan de muur. Het beeld is gemaakt door beeldhouwer Bert Kiewiet en heet "De verwondering". Dat wist ik niet maar staat gelukkig op Wikipedia.
Het beeld heeft bijna hetzelfde effect als mensen, die omhoog kijken; automatisch kijk je mee. In het ziekenhuis zie je dan ook daar kunst, dus dat komt goed uit.

Officieel mag je in ziekenhuizen niet fotograferen, maar ik vroeg toestemming. 'Nou, even snel dan, en geen mensen erbij op..' werd me verteld. Dit werd hem. Waar ze naar kijken, dat moet je zelf gaan zien.

Interior

In principe eet ik geen vlees. Ik ben hier een tijd heel precies in geweest, maar eigenlijk ben ik niet tegen vlees eten. Ik denk alleen dat de hoeveelheden die we consumeren niet goed is voor het milieu, de dieren en de mens zelf.

Vorig jaar heb ik besloten om in elk geval tijdens een barbecue wat vlees te eten. Vegetarische vervangers op de barbecue zijn gewoon niet zo lekker. Groentespiezen zijn zalig, maar ik heb niet altijd zin deze te maken. Vlees is dan wel zo makkelijk. Een beetje. En eigenlijk is het ook gewoon lekker.

Aan het eind van een heerlijk zomerse dag was dit het interieur van onze barbecue.

Gold

Het Gronings Volkslied is het enige volkslied in dialect, leerde ik gisteren. Ik zocht informatie over dit volkslied, vanwege de tekst 'golden raand', die in het refrein voorkomt. Dit betekent zo'n beetje als 'gouden rand' en beschrijft de provincie Groningen. De stad zelfs is 'ain pronkjewail' oftewel een 'pronkjuweel'

Ik vroeg mij af waar die gouden rand vandaan kwam. Misschien doordat er in de provincie van oudsher veel graag verbouwd werd, wat Groningen de graanschuur van Nederland maakte? (zoiets staat mij bij) Hierover is zo snel niets te vinden, alleen dat het lied in 1919 geschreven is door Geert Teis Pzn. Het wordt het Grönnens laid genoemd, wat zoveel als 'Lied van Groningen' betekent.

Dit Gronings goud leverde ook grote boerderijen op. Verderop in de provincie zijn de voorhuizen rijk versierd. Dichter bij Stad nog redelijk sober. Nouja, deze dan.

Sharp

Ik zie net in de tuin, onder een tuinstoel, dit stukje glas liggen. Gelukkig zag ik het op tijd, want meestal loop ik blootsvoets door de tuin en het ziet er scherp uit.

Alive

In juni 2013 fotografeerde ik een gevlekte orchis die bij ons in de buurt bloeit. Nouja.. ik vertelde dat ik blij was deze bloem te kunnen fotograferen. Helaas maaide de gemeente de bloem elk jaar weer in volle bloei om, zoals ik in 2012 al liet zien.

Inmiddels wordt dit stukje grond beheert door mijn collega's. Omdat ik al jarenlang meld dat deze bloemen hier staan, is er dit jaar gekozen voor later maaien, zodat de bloem uit kan bloeien. Dit leverde een cadeautje op: de wespenorchis, die nu bloeit.  Vandaag fotografeerde ik die al met mijn telefoon (zie onder), maar vanavond ging ik speciaal op pad met de camera, voor een close-up

(eigenlijk is dit de foto-opdracht van gisteren.. sssst.. niet verder vertellen ;-) )

View

Vandaag met dochter naar het Lauwersmeergebied geweest. Ik wilde graag 'De Vliegende Deur' zien, oftewel de Zeearend. Zij wilde wel gezellig met mij wandelen. En dat deden we. Geen deur gezien, maar wel twee uur onderweg geweest.

Hier staat dochter te kijken naar jonge eendjes.  Het lijkt bijna een oud-Hollands plaatje met een echte molen op de achtergrond. Een moderne molen, dat dan weer wel.

Hier een doorwaadbare plaats voor de legervoertuigen.

On the table

Deze bij zat zo mooi op de buitentafel, snel een foto van gemaakt.

Something beginning with K

Een Finse deelnemer aan FMSphotoaday postte een foto van een hond. Waarom? Want in het Engels begint hond toch met een D. Nou, de uitleg was vrij simpel: in het Fins met een K: Koira. Weer wat geleerd.

Zo'n site, waar mensen van over de hele aardbol hun leven delen, dat is toch wel bijzonder.
Mijn K had ik ook graag uit het Nederlands gehaald, maar ik kwam uit op 'keys'.

De giraffe kreeg ik van een vriendin, nadat ik exact hetzelfde exemplaar was verloren. De 'liefste moeder' van mijn dochter, een aantal jaren terug met moederdag. Het gele ding op de achtergrond is handig bij auto-ongelukken, in de zwarte achterkant zit een dingetje, dat met grote kracht je autoruit kapot kan maken. Onder het andere zwarte schuifje zit een mesje, om je autogordel door te snijden. Nou maar hopen dat ik dat nooit nodig heb!

Red and white - Juli!

Een nieuwe maand, nieuwe opdrachten.. jippie. .

Vandaag rood en wit. Gelukkig kwam ik deze klaproos tegen. Het hart is niet helemaal wit, maar wel bijna toch?

En dit ga ik de rest van de maand doen.