Celebration

Enkele jaren terug, vlak voor het WK voetbal, hing ik deze slingers op voor de verjaardag van m'n zoon.

Na het WK zijn ze blijven hangen. Eerst doordat we met vakantie waren, toen omdat we net van vakantie terug waren en uiteindelijk omdat ze zo vertrouwd leken. Ik wilde ze laatst weghalen, maar een storm van protest steeg op.

En in het kader van "Het leven is een feestje, je moet alleen zelf de slingers ophangen" hangen ze er dus nog steeds. Op dit moment met de kerstkaartjes eraan gehangen.

You

Ik houd er niet zo van om, buiten facebook, mezelf bekend te maken op internet. Nou is een foto nog best onschuldig, natuurlijk. Zelfs bekenden zijn soms moeilijk te herkennen op een foto.

Op FMSphotoaday is een 'draadje' waarin velen hun eigen onbewerkte zelf neerzetten. Zonder make-up, zonder filter, gewoon zoals ze zijn. Nu is zonder make-up voor mij niet zo moeilijk, aangezien ik meestal zonder door het leven ga. Ook filters gebruik ik niet veel, maar laat ik nou laatst juist een foto best leuk bewerkt hebben. Daarom met filter voor de challenge en in dat betreffende draadje liet ik mezelf zien.

Zo te zien had ik m'n bril schoon moeten maken.

Reflect, best bit of the year

Terugkijken aan het eind van het jaar. Doet niet iedereen dat?

Wij hadden een jaar met ups en downs. Overal ben ik eigenlijk altijd wel tevreden, ik heb een gezin, dat elkaar respecteert en liefhebt. Helaas laat de gezondheid wat wensen over. Geen ernstige ziektes, wel lastige, die het leven van alledag beïnvloeden.

Eigenlijk was de mooiste tijd van afgelopen jaar de vakantie. Het weer was heerlijk, de omgeving als altijd fantastisch, de mensen op de camping leuk en aardig. De pijn bij dochter en mij een stuk minder. Een tijd die we met liefde een paar weken hadden verlengd.

In de vakantie maakte ik een serie van een glas rosé voor de plek waar ik was. Helaas ging mn telefoon kapot, dus kon ik deze niet steeds per direct posten op instagram, zoals eerst mijn bedoeling was. Toch is het wel een grappige serie geworden.

De afgelopen weken kon ik helaas niet elke dag leuke foto bedenken bij de dagelijkse opdracht. Zo heb ik 'on the door', 'wrapped' en 'something awesome' aan me voorbij laten gaan.

What am I doing now..

Vandaag bezocht ik, samen met mijn dochter, een tante aan de andere kant van het land. De oudere zus van m'n moeder. Altijd een sterke vrouw. Een zelfstandige vrouw. Een vrouw die met haar man de hele wereld over reisde, die tot haar 62e (ofziets) 40 uur per week werkte in het onderwijs. Deze vrouw is nu helaas ziek en afhankelijk van zorg van anderen. Het was fijn haar te bezoeken, maar moeilijk om haar zo te zien.

Daarnaast was het een vermoeiende dag. Ik had weinig verkeer verwacht, zo tussen kerst en het weekend, maar dat viel nogal tegen. Daarbij nog regen en wind, zowel 's morgens als 's avonds in het donker. Geen rustige omstandigheden om te rijden.

Thuisgekomen dus neergezegen op een luie stoel. Tv aan. Eerst samen met de kinderen een film gekeken, nu staat darts aan. De hond, blij dat ik er weer ben, ontspannen bij me op schoot.

Were I slept

Vannacht sliep ik waar ik eigenlijk altijd slaap: in mijn eigen bed, naast mijn man en bewaakt door een giraffe. Het sliep weer heerlijk.

Best bit of my day

Kerst is voor velen synoniem voor samenzijn met familie en/of vrienden. Vaak is ook het eten belangrijk. Jarenlang vond ik het heerlijk dat ik werkte met kerst. Geen verplichtingen, geen zorgen over eten aangevuld met goede fooien.

Tegenwoordig heb ik natuurlijk een gezin en schoonfamilie. Mijn eigen familie zit in het buitenland. Werken in de horeca doe ik al jaren niet meer. Ook mijn schoonfamilie heeft geen religieuze banden met de kerst, maar gezellig bij elkaar komen doen ze graag. Niet de hele familie, daar zou een zaaltje voor afgehuurd moeten worden. Met een klein groepje zien we elkaar elk jaar. Ooit hadden we een soort Sinterklaasfeest, maar daar zijn we mee gestopt toen er kinderen kwamen. Dat werd verschoven naar begin december en schoof niet meer terug, nadat ze niet meer geloofden.

Hoewel we allemaal van lekker eten houden, verschilt wat we lekker vinden nogal. Van een uitgebreid kerstdiner is dan ook geen sprake. Meestal is het gourmetten. Gezellig, voor ieder wat wils en je bent niet in vijf minuten klaar. Dit jaar besloten we tot nog iets simpelers. Maandag is één van het groepje jarig en dan gaan we gourmetten. Het werd soep. Ondertussen speelden we een spelletje. Het bierspel. In het bierspel krijg je vragen over films, sport, bier en er is een categorie allerlei. Daarnaast is er nog de mogelijkheid tot het kaartje 'De Kroeg', waarbij je moet tekenen, uitbeelden of geluiden maken. Omdat het spel al een tiental jaren oud is, en we met een aantal tieners zitten die dus moeite met bepaalde tijdgerelateerde vragen zouden hebben, speelden we in teams.  En het team van mijn dochter, man en mijzelf won! Puur geluk, daar niet van, maar winnen is winnen. Hoewel de gezelligheid van het spelen van het spel wel het beste van de dag was.

Fijne feestdagen

Voor vandaag heb ik een plaatje van internet geplukt. Ik hoop dat dat geen problemen oplevert. Ik ben gek op Betty Boop, dus zoeken was zo gedaan. Niet te lang naar kijken, dit plaatje, want dat kon wel eens een hoofdpijn opleveren..

Tradition

Voor de foto-opdracht van gisteren moest ik wachten tot vandaag. Wij hebben niet zoveel tradities, zéker niet de dagen voor kerst. Wat we wel elk jaar doen, is de kerstpuzzel van Dr. Denker in het Dagblad van het Noorden.

Hiermee begonnen we al toen deze nog Nieuwsblad van het Noorden heette.. een veel mooiere naam, vond ik, want met het aan en uit doen van de verlichte letters op het gebouw, maakten ze dan "Nieuwsblad van het Noorden; uw blad" Intrigerend vond ik dat als kind. Maar goed, dat terzijde.

Gisteren ben ik speciaal naar de winkel gelopen om twee kranten op te halen. Mijn ouders doen deze puzzel ook graag, maar zijn 's winters in het verre zuiden van Europa. Daar stuur ik dus een exemplaar heen. Alleen de puzzel, niet de krant.

Hoe werkt de puzzel? De puzzel heeft elk jaar een thema. Dit jaar zijn het plaatsnamen of van waters in Nederland. Je ziet een plaatje en wat je daarop ziet moet je letterlijk interpreteren of je zoekt een synoniem. Letters kunnen op verschillende manieren in het plaatje staan en dan kun je dat letterlijk nemen of toch weer anders. Een 'm' in een 't' geeft 'mint' maar ook 'min -t'. Met een plaatje van een vis kan de vissoort bedoeld worden maar ook 'v is..'. Dat leer je zo in de loop der jaren.

Jarenlang maakte ik dus al deze puzzel met m'n ouders, vooral m'n vader. Inmiddels zijn man, zoon en ik al weer aan de slag. Mijn dochter vindt er niets aan en ook de hond vindt dat ik m'n tijd beter kan besteden.

Sparkly

Een opdracht, duidelijk gerelateerd aan de tijd van 't jaar, maar op dit moment is er in mijn huis eigenlijk nog niets, dat het idee geeft in welke tijd we leven. Behalve dan dat het duidelijk vakantie is.

Ineens herinnerde ik me een foto van een paar dagen terug. Ik was het fornuis aan 't schoonmaken, zodat het weer ging glimmen zeg maar. En één vlek lachte me uit. Uiteraard werd er eerst een foto gemaakt, voordat ik verder poetste.

Het leven van Jan Steen

Ik dacht mijn stad te kennen. In elk geval de kunstwerken binnen de diepenring. Toen ik gisteren boten van Winterwelvaart ging fotograferen bij het Hoge der Aa werd ik verrast door deze beelden. Ik vind ze zo leuk!

Even zoeken op de website kunst op straat maakte mij duidelijk dat ik óf al 2 jaar niet in deze straat was geweest óf met m'n ogen dicht had gelopen. Nouja.. ik heb ze nu gezien, ook leuk. Deze beeldengroep van Jan Steen staat er al sinds 2011, heeft geen titel maar brengt een verbinding tot stand tussen water en land. Van levensecht kikkervisje tot een soort monsterkikkers.

I'm listening to

Een foto maken van iets, waar je naar luistert. Een lastige, zo lijkt het. Maar rond deze tijd van het jaar is de radio volop op tv. Ik luister zoveel mogelijk naar Serious Request. Een foto is dan zo gemaakt, natuurlijk.

'T is the season to...

Kort gezegd: het is snertweer! Nou wil het geval dat een grote supermarktketen tegenwoordig zogenaamde 'snertpakketten' verkoopt. Nee, zo noemen zij ze niet, ik wel. Zij noemen het netjes erwtensoep.

Ik maak er dankbaar gebruik van. Heb nog nooit zoveel snert gemaakt in één seizoen. Geen problemen als "hoeveel van die knolselderij heb ik nou nodig en wat doe ik met de rest?" (wat maar je problemen zijn), wel een verse groene soep, met verse zelfgesneden groentes, waar geen restjes van verpieteren in de koelkast.

Ik maak de soep trouwens vegetarisch. Uit principe, omdat ik zo min mogelijk vlees eet. Maar ook omdat ik het vlees, dat in de snert hoort, gewoon niet lekker vind. Volgens velen kan dat niet lekker zijn. Mensen die mijn snert geproefd hebben, weten inmiddels dat dat bést kan. Wat voor mij de soep extra lekker maakt, zijn de pittige vegetarische worstjes, van dezelfde grote supermarktketen. Misschien neemt dat de Echte Hollandse Erwtensoep-smaak een beetje weg, maar het maakt 'm wél lekker.

World Press Photo

Vandaag ging ik met mijn zoon naar het Clear Fotofestival in Groningen, waar de tentoonstelling van de World Press Photo hangt. (hing)

Indrukwekkend. Veel oorlog, logisch, als het over persfotografie gaat. Trieste beelden, indringende beelden. Ook bij de wat lichtere onderwerpen als sport; basketballende vrouwen in Somalië. Zij lopen het risico een rechterhand of -voet te verliezen, als door bepaalde groeperingen ontdekt wordt dat ze sporten. Dus zorgt de regering voor bewaking rond hun plek van sport en verstoppen zij hun basketballen diep onderin hun tassen, wanneer ze over straat gaan.

En kleinere 'oorlogen': een vrouw, mishandeld, opgesloten door haar man, wilde scheiden. Hij giet zoutzuur over haar gezicht, om haar 'gezichtsloos' achter te laten. Gruwelijk.

Een ontroerend plaatje, van een lezende vrouw op een vuilstortplaats. Zij zoekt daar naar waren en kan ervan genieten om af en toe te rusten met een boek of tijdschrift, die ze tijdens het zoeken vindt. Alleen dat plaatje, op foto en in mijn hoofd, maakt haar een bijzonder mens. Een mens, die je in een bibliotheek neer zou willen en moeten zetten.Verderop nog foto's van Vietnamese homoseksuelen. De regering wil het homohuwelijk legaliseren, de bevolking is tegen.

 Op de folder is een foto van een bijzondere sport in India te zien: na de rijstoogst voor de mannen, op blote voeten rennen ze mee met stieren, die met touwen (door hun neus onder andere) aan elkaar vast zitten. De mannen houden de staarten van deze stieren vast. Een mooi beeld, maar ook een gruwelijk beeld als je naar de dieren kijkt.

Het festival liet mij ook kennismaken met een 'fotografiemarathon'. Op één dag ging een groep Groningse fotografen de stad in en kregen om het uur een nieuwe opdracht. Dat lijkt me wel leuk om ook eens aan mee te doen.

Het was de laatste dag dat deze foto's van de World Press Photo in Groningen hingen. Ik vind het toch altijd weer een aanrader. Zoon en ik gingen na de tentoonstelling even ergens wat drinken. Praten over de beelden, die bij ons allebei hard binnenkwamen. Maar wat er toch mooi of indringend aan was. Wat brengt ons volgend jaar weer naar de A-kerk. Want gaan doen we vast weer.

Lights

Gisteren was ik gastvrouw bij Atelier Pand 49 een kunstpand bij mij in de buurt. Met de opdracht 'lights' in gedachten, speelde ik wat met de aanwezige waxinelichtjeshouders. Met onderstaand resultaat.

Nog best leuk gemaakt, met de telefoon.

Voor de opdracht van gisteren, 'Drink', heb ik een foto van Portugal gebruikt. Een glas wijn, waarin de baai van Millfontes te zien is. 

Composition

Vrijdag 13 december 2013 is 'Purple Friday'. Een dag tegen homofobie.

Mijn foto moest hiermee te maken hebben, dus de kleur paars een prominente plaats. En wat heb ik zoal in paars, behalve kleren? Nagellak. De achtergrond moet duidelijk maken dat paars een bewuste keuze was. Er zijn nog meer kleuren.

Tevens een mooie 'Depth of Field' of DEF, moet ik zeggen.

Joy is..

Gisteren kwamen 10 vrouwen bij elkaar, op 11-12-13 om op 14.15 uur een foto te maken. Project 101112131415, waar ik dinsdagavond een hartige taart voor maakte, waar ik vervolgens een blogje over schreef (omdat het leek dat hij mislukte).

En het was een groot plezier. Joy. De meeste van deze vrouwen kenden elkaar niet. Het initiatief kwam van blogster Margje. Zij kwam met het idee en deed op haar blog een oproep. De positieve  reacties stroomden binnen. Ik droeg ook een vriendin aan. Zij en Margje hebben elkaar online via mij leren kennen en virtueel klikt het. Ik vind het vaak grappig om hun onderlinge communicatie te zien en vond dit een mooie gelegenheid voor een 'real life' ontmoeting. Andere vrouwen kwamen uit andere provincies. Er meldde zich zelfs iemand aan uit Zeeland (de locatie was in Noord Nederland), maar zij kreeg geen vrij van haar werkgever.

Vanwege een laatste moment afzegging ging mijn dochter ook mee, dus reden we met z'n drieën naar Margjes huis. Bewonderden de verbouwing van haar huis en verbaasden ons over de hoeveelheid lekkers, verzameld op de tafel. Om 14.15 uur werd inderdaad een groepsfoto gemaakt. Hier werd een wekker voor gezet, om het niet te vergeten. Niet zo'n 'joy' was, dat m'n statief op dat moment kapot ging, maar gelukkig was de foto al gemaakt.

Een mooie afsluittijd was natuurlijk 16.17 uur geweest, maar die tijd ging ongemerkt voorbij. Pas toen het donker werd en iedereen bomvol zat, werd er gedacht aan een afscheid en langzamerhand pakten de dames hun jassen en tassen.

Een leuke verrassing was de goodiebag. Dat gaf toch een gevoel van een feestje met snoepzakje. Voor iedereen onder andere twee dwarsliggers, koffiecupjes, bloemenzaadjes en een armbandje met een bijzonder goed doel: de kralen zijn gemaakt van afvalplastic. Van de opbrengst van de verkoop van deze armbandjes door Vaas & Kaars enzo, gaat 10% naar het goede doel, de dames die de kralen maken.

We zoeken nu naarstig naar een datum in 2014 om een traditie te beginnen.


(Margje schrijft ook op Margje.nu maar toevallig niet over dit onderwerp. Margje lezen is altijd een aanrader)

Green

Dit groene jasje is door mijn moeder gebreid. Ik speelde veel met barbies, had niet altijd de echte. Ik had een Dusty en zo'n klein meisje. En een mannelijke actiefiguur, "Jack"

Dit jasje was voor het kleine meisje, denk ik. Er is ook nog een grotere. Voor één bepaalde Sinterklaasavond maakte m'n moeder voor de mannelijke figuur 2 corduroypakken, een muts, sjaal en sokken en een karatepak.  Mijn barbies kregen allerlei fleurige rokjes, jasjes en broekpakken, zoals die gedragen werden in de 70er jaren.

Ik moet ze nog ergens hebben óf ze liggen bij m'n dochter ergens in een doos.

Project 10 11-12-13 14:15

Een vriendin opperde het een paar maanden terug al: dit jaar hadden we een leuke datum: 11-12-13. Zou het niet leuk zijn om op die datum met 10 mensen af te spreken en dan om kwart over 2 het glas te heffen. Of een beker thee. Waar we maar zin in zouden hebben.

Al snel waren er enthousiaste reacties, waaronder die van mij. Het leuke was natuurlijk ook dat het op mijn vrije dag zou zijn. Dus ik zou gewoon kunnen!

Ik regelde nog een vriendin. De dames "kennen" elkaar online, via mij, maar niet in het echt. Wat een leuke gelegenheid voor een eerste ontmoeting! Er leken wat hobbels, maar die zijn inmiddels glad gestreken. Dochter gaat zelfs mee als nummer 10, nadat één van de andere bezoekers af moest zeggen.
Vandaag heb ik nog snel wat ingrediënten gekocht, want 'Ohja' het was ook de bedoeling dat we allemaal wat te eten meenamen.

Maar ik vergat het helemaal. Had het vanmiddag druk, moest snel koken, toen graag even zitten.. vervolgens gingen we gezellig film kijken en ineens het lichtknopje: de hartige taart! Gelukkig kon het nog.. snel snel.. het hartigetaartdeeg, van die plakjes, was al ontdooid. Dus kwestie van snijden, eieren kloppen, alles in de vorm en 30-45 minuten in de oven. Helaas.. haast is niet de beste assistent van een kok. Ook niet van mij, trouwens. Er ging e.e.a. mis met de bekleding met het deeg, misschien had ik toch een dichte vorm moeten gebruiken, kan ook. In elk geval, zie foto. Datgene dat onderop de bakplaat ligt is ei en had éigenlijk nog in de taartvorm moeten zitten. Ach.. dat doet vast niets af aan de smaak.. toch?

We zullen het morgen beleven.

R is for..

De R is voor.. sja.. het simpelste is natuurlijk Ria! Maar ik had geen zin in een 'selfie'. Ik koos daarom voor mijn 'runningshoes'. Ik hoop dat ik ze binnenkort weer kan gebruiken voor wat ze bedoelt zijn; rennen. Momenteel draag ik ze maar bij de fitness, want ongebruikt in de kast laten staan is ook zonde, tenslotte.

This is the weather today

Het is raar weer, voor ons doen. Ja, het is nat en winderig en herfst. Maar het is ook december. Het zou kouder moeten zijn. Zo hadden we een koud voorjaar en een warm najaar. Dat klinkt ook gek, want het is nu kouder dan in het voorjaar.

In elk geval heb ik een hond, die net als ik een hekel heeft aan nat. Dat zette hem gisteren voor een dilemma. Hij wilde de stoep niet af, want er lag een plas. Agossie, kijk 'm nou..

Fotomomentjes

Vandaag even de provincie ingeweest vanwege chauffeurscapaciteiten. Kwam gelijk leuke plaatjes tegen. Veel meer dan ik gemaakt heb, want helaas kun je gewoon niet overal de auto neerzetten.

Toen de foto van de stoel zag, móest ik gewoon stoppen. Via instagram 'ken' ik iemand, die stoelen in het wild fotografeert. Hashtag #misplacedchairgallery Nou, daar moest deze bij, uiteraard. Geeft gelijk een mooi beeld van ons Groninger landschap.

 Vervolgens bij de Freylemaborg in Slochteren nog een kopje koffie gedronken. Daar staat deze grappige wegwijzer.

 De dag afgesloten met de opening van een groepsexpositie in Atelier Pand 49. Vanwege het stoppen van subsidie en een nogal hoge huur, mogelijk de laatste expositie. Ik hoop het niet!

Red

Bij ons in het gezin zijn ze nogal eens nodig: krukken. Niet altijd voor dezelfde persoon, maar wel bijna elk jaar. Tot voor kort waren ze gratis te lenen, tegenwoordig kost ons dat 4 euro per week. Toen bleek dat de aanschaf best wel meevalt. In 6 weken heb je ze al terugverdiend.

Omdat ze dit keer, en waarschijnlijk voorlopig, voor m'n dochter waren nam ik een leuk kleurtje: rood.

'Decemberchallange'

Het moment is daar: een nieuwe maand is aangebroken. Een speciale maand, elk jaar weer. De maand van Sinerklaas, kerst en het einde van dit jaar. Ook de trouwdag van mijn ouders, trouwens. Onze eigen 'derde kerstdag'.

Fat Mum Slim (hoe kom je aan zo'n naam voor jezelf?) heeft de foto-opdrachtenweer op een rijtje. Ik las op de facebookpagina dat er mensen zijn, die proberen de hele maand in een bepaald thema te doen. Wow.. ik ben al blij als ik voor elke dag een foto kan bedenken. Ik vind het ook leuk om dat per dag te doen. Mocht iemand een thema ontdekken, dan is dat expres, natuurlijk. haha

 

Het thema van Fat Mum Slim zelf lijkt redelijk in de feestdagen te zitten. Ik zie wel.