Opklimmer

Eigenlijk zou je ook bewondering kunnen hebben voor deze woekeraar, die elke grasspriet aangrijpt als een mogelijkheid om boven het maaiveld uit te steken.

Nog één keertje lente..

Wat een schatje hè.. 

(Meerkoet jong)

Jong geluk

Vanmiddag kwam ik op een goed moment langs dit jonge gezin in het natuurgebied Kardinge.
Vader of moeder komt aan met een visje (en eet dat zelf op). Een jong laat zien hoe moeilijk het nog is om op de rug van een ouder te klimmen en glijdt eraf. Een koddig gezicht. Uiteindelijk lukt het, natuurlijk. Zomers zie je de futenouders vaak zwemmen met hun jongen tussen de veren.

Kunst en kijken

Dit kunstwerk staat in een gebied waar ik graag wandel. Ik zie er een kasteel in en voor mij past dat precies bij de omgeving. Een vriendin van mij sprak er schande van, dit kunstwerk op deze plek of waar dan ook. Ze vond het echt een aantasting. Zo kunnen meningen verschillen. Over kunst en andere zaken.

De website Kunst op straat Groningen vertelt dat het een kunstwerk is van Gjalt Blaauw. Hij maakte het in opdracht voor 'Lyrisch Schetsboek'. Het zou bij de Piccardthofplas geplaatst worden. Blaauw gaf het kunstwerk geen titel. Ik vraag me dan toch af wat hij erin ziet. Wat is zijn visie?

Overigens is onderstaande beeld een favoriet van mij. Helaas kan ik er geen informatie over vinden. Ik heb er met mooi weer vaak naast zitten lunchen. Het staat (stond?) op de opslag. Ik wil haar graag voor de deur.

Lente?

Het lijkt niet echt een lenteplaatje, deze foto die ik maakte op eerste Pinksterdag. Een paddenstoel. Het past wel heel erg bij het weer dat we hadden. Maar ik heb geen idee, misschien is het wel een voorjaarspaddenstoel?

Meerkoeten

Eigenwijze beestjes zijn het: Meerkoeten. Maken een nest als een troon in het water. Liefst verdekt opgesteld, maar soms ook middenin een vijver of sloot. Hooghartig kijkt de één in het rond, terwijl de ander nog takjes en blaadjes toevoegt aan de toch al zo hoge zetel.

Helaas pakt het niet altijd zo goed uit. Kraaien zitten (on)geduldig in een naburige boom te wachten, tot beide ouders even van het nest zijn en slaan toe. Soms zie je een nest na een paar dagen verlaten liggen.. nog wat kapotte eieren langs de rand.

Andere eenden en meerkoeten durven niet in de buurt te komen. Als een torpedo zwemt één der ouders rond het nest, angstaanjagend voor de waterbewoners. Agressief jagen ze ieder die in de buurt durft te komen weg.

Het duurt een tijdje, voordat hun goede zorgen beloond worden. Ineens zie je rode kopjes onder een zwart lijf uitsteken. Ook voor hen is het nog maar de vraag of ze het gaan redden. Maar nesten genoeg.. volgend jaar zit de vijver vast weer vol.

Pinksteren en bloem

Elk jaar geniet ik er weer van, van de bermen vol met Pinksterbloemen. Maar de naam zet me aan het denken: heet deze bloem Pinksterbloem, omdat hij bloeit rond Pinksteren, of heet Pinksteren zo omdat de Pinksterbloem dan bloeit?

Hoe dan ook, de Pinksterbloem is meestal al uitgebloeid als Pinksteren eindelijk daar is. Dit jaar niet..

Birds

Om in de sfeer van het eurovisie songfestival te blijven; mijn eigen 'birds'. Jonge zwaluwen, een foto die ik 2 jaar terug maakte.

Pluisje met een hoedje

Groene bank

Altijd prettig, een bankje langs een veldje. Leuk om even op te zitten en te kijken naar spelende honden, grazende eenden of wat dan ook langskomt. Maar of deze bank daarvoor geschikt is? 

Stel je voor..

 

Het zou een regenwoud kunnen zijn (vooral dat gedeelte bij de wortels), het is een vijver in de wijk 

Circle of life

Elk jaar is het weer een feest voor mij, de groene velden die geel kleuren door paardenbloemen. 's Avonds zie je ze niet terug en na een dag (of 2) zijn diezelfde velden wit van de pluizenbollen, met hier en daar nog een verse bloem. De wind verspreidt de zaden, waaruit weer nieuw bloemen groeien. Zo gaat het maar door.. circle of life

Herdenken en vieren

Elk jaar doen we het weer. Op 4 mei herdenken we de doden, gevallen in de oorlog van '40-'45, maar ook (Nederlandse) slachtoffers van de oorlogen hierna. Afgelopen jaar was ik in Polen. Het enige waar ik gedurende de 2 minuten stilte aan kon denken was dit.

Op 5 mei vieren we onze vrijheid. Of we wel zo vrij zijn, daar discussiëren mensen over. Voor mij is vrijheid kunnen doen wat je wilt, zonder dat je anderen daarmee lastig valt. Pijn doet. Vrijheid binnen grenzen dus.
Kunnen doen wat je wilt wordt sowieso al begrensd door kunnen doen wat je kan. Er zijn persoonlijke grenzen, zoals geld en gezondheid. Het is mooi als je in je leven de mogelijkheid hebt, de keuzes binnen je eigen en de sociale grenzen naar tevredenheid te kunnen maken.

Vraagtekens..

Een (foto-)blog bijhouden. Hoe doe je dat? Gewoon doorgaan, waarschijnlijk. Daar ben ik dus weer :-)